Sneeuwklokje.

Rouwen is voor mij te vergelijken met het winterseizoen. Ik weet het nog maar al te goed. Ik had het zo koud, in mijn hart was het donker, ik had geen energie en wilde alleen maar slapen.Dat laatste kon ik me echter niet permitteren.

Als mensen zeiden dat ik sterk was dan dacht ik: "heb ik een keus dan?". Voor mij biedt de natuur vaak mooie inzichten. Ik zag de eerste sneeuwklokjes van het jaar en vroeg me af: “heeft een sneeuwklokje de keus om dit jaar maar onder de grond te blijven? Nee, want terwijl de winter in volle gang is, het donker en ijskoud is, zijn diep binnen in de aarde al de voorbereidingen van de Lente bezig. Zelfs als er nog sneeuw ligt.

Ik zag mezelf als zo'n sneeuwklokje, vanzelf naar boven gestuwd, of ik wilde of niet en misschien was ik er nog helemaal niet klaar voor en zou liever onder die dikke deken willen blijven liggen.

Toch putte ik kracht uit het voorbeeld dat de sneeuwklokjes mij gaven, de drang om te overleven, te bloeien, tegen alles in. Want ook diep in mij zat die drang en wens om door te gaan, al was het nog koud en donker en zag ik niet altijd hoe.

Zo werd ik me ervan bewust dat na het overlijden van een dierbare het rouwproces onvermijdelijk is. Ik had wel gewild dat “het er niet meer over hebben” de oplossing was of met een glimlach op mijn gezicht zeggen dat het goed ging. Helaas werkte dat zo niet.

Door uiteindelijk het proces bewust aan te gaan en het werk te doen dat daar bij hoort werd ik weer warm, kreeg ik steeds meer energie en keek ik hoopvol uit naar de toekomst. Ik voelde me zelfs steeds meer gelukkig.

Is het voor jou ook tijd op het rouwproces bewust aan te gaan?

Meld je [hier] aan voor een gratis Skypegesprek om dat proces in gang te zetten.